+48 666 22 00 11 [email protected]

Tadż Mahal – symbol trwałej miłości  

Ten Cud Świata znajduje się w Agrze, w Indiach, na brzegu rzeki Yamuna.

Epickie historie miłosne: Layla i Majnun

Czy jest to najpiękniejsza budowla, jaka kiedykolwiek powstała? Wielu właśnie tak uważa. Z pewnością Tadż Mahal stało się trwałym symbolem Indii. Ale jego piękno leży nie tylko we wspaniałej architekturze i niesamowitym białym marmurze, chociaż bez wątpienia są one imponujące. Znaczenie, jakie kryje się za tą budowlą naprawdę porusza ludzi; Tadż Mahal jest ponadczasowym symbolem miłości męża i żony. 

Pomnik ten został wybudowany przez Szahdżahana (Shaha Jahana), piątego władcę Imperium Mogołów, który żył w latach 1628-1658. Jak to było w zwyczaju, Shah Jahan miał kilka żon w trakcie jego dorosłego życia, ale jego ulubioną była Arjumand Banu Begum, znana również jako Mumtaz Mahal. 

Shah Jahan, „Jujhar Singh Bundela Kneels in Submission to Shah Jahan”, 1630r. 

Mumtaz Mahal pochodziła ze szlacheckiej perskiej rodziny, a jej ojciec posiadał wpływową i wysoką pozycję na dworze cesarza Akbara. Była doskonałą partią dla przyszłego władcy Shaha Jahana. Zostali zaręczeni w młodzieńczym wieku, z ustaloną datą ślubu za pięć lat, za radą nadwornych astrologów, aby gwiazdy sprzyjały ich małżeństwu.  

Jak się okazało, ich małżeństwo nie było jedynie dla wygody i połączenia dwóch potężnych rodzin. Ta dwójka zakochała się w sobie i Shah Jahan nadał swojej żonie imię Mumtaz Mahal, co po persku oznacza: “Wybranka Pałacu”. Mimo że Shah Jahan miał inne żony, były dla niego niczym innym, jak tylko cieniami przy niezwykłym blasku Mumtaz Mahal. Przez dziewiętnaście lat ich małżeństwa łączyła ich bardzo bliska więź; Mumtaz Mahal była stałą towarzyszką Shah Jahana. Nawet, gdy wyruszał na wojskowe wyprawy, słuchał jej rad we wszystkich sprawach. 

Kiedy Shah Jahan został cesarzem, mianował ją główną cesarzową i nadał jej między innymi tytuły: “Królowej Świata” oraz “Królowej Wieku”. Obdarowywał swoją żonę drogimi prezentami, od biżuterii aż po ziemie; dał jej bezprecedensowe racje w wysokości miliona rupii rocznie oraz rozkazał udekorować jej rezydencję najwspanialszymi klejnotami i złotem. 

 

Mumtaz Mahal, 1820r.  

Mumtaz Maha i Shah Jahan mieli łącznie czternaścioro dzieci – jednak przy narodzinach ostatniego doszło do tragedii: Mumtaz Mahal zmarła na krwotok. Zrozpaczony Shah Jahan przekształcił swój wielki żal w pomnik, który miał stać jako świadectwo jego nieśmiertelnej miłości do żony. 

Budowa Tadż Mahal trwała ponad 22 lata, wymagała udziału 20 000 murarzy, robotników oraz malarzy, pod nadzorem dużego zespołu wyspecjalizowanych architektów. Została ukończona w 1653 roku i Mumtaz Mahal (która była tymczasowo pochowana w innym miejscu) została tam złożona. Zgodnie z muzułmańskim zwyczajem krypta i sarkofag były proste, ale nad nimi zbudowano znacznie bardziej wyszukaną komnatę z cenotafu (fałszywy sarkofag). 

Cenotaf w górnej komnacie 

Pod koniec życia Shah Jahan został obalony przez swojego syna Aurangzeba, który umieścił go w areszcie domowym w Agra Fort. Stamtąd Shah Jahan mógł spoglądać na mauzoleum żony. 

Widok na Tadż Mahal z Agra Fort 

Shah Jahan umarł w 1666r. Tadż Mahal zostało zaprojektowane tylko dla Mumtaz Mahal, ale po śmierci swojego ojca Aurangzeb nie chciał zadawać sobie trudu wybudowania grobowca dla ojca i rozkazał, aby jego ciało zostało pochowane w Tadż Mahal. W ten sposób kochankowie mogli leżeć razem na wieczność. 

Prawdziwe sarkofagi w krypcie 

Dzisiaj, odwiedzający z całego świata przyjeżdżają do tego pięknego i uduchowionego zabytku, który niedawno został ogłoszony jednym z Siedmiu Cudów Świata. Biały grobowiec zajmuje oczywiście centralny punkt, z ogromną kopułą otoczoną przez eleganckie  minarety, a wokół niego znajdują się inne interesujące budowle, jak Kau Ban Mosque, dom gościnny i Wielka Brama, wykonana z czerwonego piaskowca. 

Wielka Brama, o której pisano: “O Duszo, spoczywaj w pokoju. Powróć do Pana w pokoju z Nim, a on w pokoju z tobą”. 

Formalne ogrody stanowią integralną część Tadż Mahal. Wielką uwagę poświęcono ich projektowaniu, niestety część tego projektu została zmieniona przez Brytyjczyków w trakcie ich panowania, ale ogrody pozostały bardzo bujne, zielone i atrakcyjne. Basen odbijający światło tworzy szczególnie uderzający efekt; senny lustrzany bliźniak tego nieziemskiego zabytku. 

Basen odbijający światło 

Poeta Rabindranath Tagore, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1913 roku, opisał Tadż Mahal jako: “łzę na policzku wieczności”. Na świecie znajduje się wiele wspaniałych zabytków, ale według mnie żaden nie reprezentuje tak pięknie miłosnego oddania. Obyśmy wszyscy byli tak kochani jak Mumtaz Mahal.  

Zdjęcia: 1) Olena Tur/Shutterstock; 2) Chester Beatty Library, Dublin; 3) V&A Museum, London; 4) Ahsan Sheikh/Shutterstock; 5) A Ghosh/Wikipedia; 6) William Donelson/Wikipedia; 7) Matthew T Rader/Wikipedia; 8) Olena Tur/Shutterstock; 9) Belikova Oksana/Shutterstock.