Legendarne korzenie drzew morwowych nad jeziorem Como

Rymowanka ta pochodzi z XIX wieku i uważa się, że odnosi się do ówczesnej próby Wielkiej Brytanii wejścia w przemysł jedwabniczy – która zakończyła się niepowodzeniem, ponieważ okazało się, że Wielka Brytania jest zbyt zimna i mroźna, aby drzewa morwowe, będące domem jedwabnika, mogły przetrwać.

W północnych Włoszech klimat jest jednak o wiele bardziej sprzyjający jedwabnikom. Akcja mojej nowej książki, Concerto, toczy się nad jeziorem Como, które słynie na całym świecie z produkowanego tam jedwabiu. Już w 1400 roku książę Mediolanu po raz pierwszy zasadził drzewa morwowe wokół jeziora, a wkrótce pojawiły się fabryki i jedwab stał się podstawą gospodarki tego obszaru. Powstała nawet szkoła kształcąca „mistrzów jedwabiu”.

Bohater Concerto, Umberto, jest właścicielem fabryki jedwabiu, w której znajduje się szkółka hodowlana jedwabników. Wyjaśnia on bohaterce, Catrionie, że w posiadłości Monteverdiego rosną dwa rodzaje morw. Morwa biała jest używana do hodowli jedwabników, ale morwa czerwona ma gorzki sok, do którego niewiele owadów lgnie. Mimo to są pożyteczne, bo z owoców morwy czerwonej robi się pyszne konfitury.

Morwa biała jest znacznie bardziej rozpowszechniona niż czerwona, co wyjaśnia pewna legenda. Czy słyszeliście o Pyramusie i Tebe, z Metamorfoz rzymskiego pisarza Owidiusza? Tych dwoje kochanków z miasta Babilon nie mogło się pobrać z powodu rywalizacji ich rodzin; byli oni w rzeczywistości pierwowzorem Romea i Julii. W Concerto Umberto opowiada historię Piramusa i Teb, historię miłości, namiętności – i tragedii. Piszę:

W końcu postanowili uciec i wziąć ślub, bez względu na wszystko. Spotkali się przy drzewie morwy białej, które leżało za bramami miasta. Mocno zawoalowana, Thisbe udało się uciec z domu niezauważona i ukradkiem dotarła do morwowego gaju. Miejsce było opuszczone, a ona podniosła zasłonę, aby rozejrzeć się za Pyramusem. Zamiast kochanka znalazła lwicę, której pysk był zakrwawiony po niedawnym zabójstwie. Tabe uciekła, niechcący zrzucając zasłonę. Lwica z ciekawością powąchała welon, rozdarła go i podrzuciła zakrwawionymi szczękami, a potem odeszła. Gdy Pyramus przybył na miejsce, nie zastał swojej ukochanej Teb. Zamiast tego na ziemi były ślady dzikiego zwierzęcia, a obok nich kobiecy welon, podarty i zakrwawiony. Natychmiast rozpoznał go jako należący do Thisbe. Oszalały z żalu i poczucia winy, że nie było go tam, by jej bronić, wyciągnął miecz i upadł na niego u stóp drzewa morwy białej, mocząc jego korzenie swoją krwią.

’Tymczasem, teraz już przekonany, że dzikie zwierzę odeszło, Thisbe skradał się z powrotem do miejsca ich spotkania. Znalazła Pyramus tam z mieczem w jego sercu, jej welon nadal zaciskane w dłoni. Umierający Pyramus otworzył oczy i skierował je na nią, a ona patrzyła na swego kochanka ze złamanym sercem. Tym samym mieczem ugodziła siebie, a kochankowie zginęli razem.

’Tam rodzice znaleźli je po męczących poszukiwaniach i pochowano je razem w tym samym grobie. Ale tego dnia jagody morwy zabarwiły się na czerwono i tak narodził się ten czerwony.

Do dnia dzisiejszego jezioro Como jest uważane za światową stolicę jedwabiu. Jeśli kiedykolwiek będziesz miał szczęście odwiedzić ten region, to Muzeum Jedwabiu w Como jest warte obejrzenia, a jeśli jesteś zainteresowany oglądaniem jedwabiu, to Como Silks jest dobrym punktem wyjścia.

Tyle piękna, a wszystko to stworzone przez księcia Mediolanu, który zasadził pierwsze drzewa morwowe!